Οι γυναίκες, που κυοφορούν, ανήκουν σε μία «ευαίσθητη» ομάδα του γενικού πληθυσμού, υπό την έννοια ότι αποτελούν ένα φυσιολογικό υποπληθυσμό, που όμως έχει αυξημένες διατροφικές ανάγκες. Αυτό συμβαίνει, διότι η διατροφή της εγκύου πρέπει να υποστηρίξει την αύξηση και ανάπτυξη του εμβρύου, και συγχρόνως τον μεταβολισμό και την αύξηση όλων των υπόλοιπων ιστών που απαιτούνται για την εγκυμοσύνη και τη γαλουχία, στη συνέχεια. Επομένως, η διατροφή, που θα ακολουθήσει η έγκυος, πρέπει να καλύπτει την ενέργεια και τα θρεπτικά συστατικά, που είναι απαραίτητα για τους ιστούς που αναπτύσσονται κατά την κύηση και τη γαλουχία. Ωστόσο, ο υπολογισμός των διατροφικών αναγκών είναι μία ιδιαίτερα πολύπλοκη διαδικασία. Η εγκυμοσύνη είναι μία αναβολική κατάσταση, που ελέγχεται από ορμονικές μεταβολές, οι οποίες καταλήγουν σε αλλαγές στον μεταβολισμό, στον όγκο του αίματος και στη νεφρική λειτουργία, ενώ παράλληλα εκτρέπουν την πορεία των απορροφούμενων με την τροφή θρεπτικών συστατικών με τέτοιο τρόπο, ώστε να τροφοδοτήσουν περισσότερο τους ειδικά αναπτυσσόμενους ιστούς της εγκύου (τον πλακούντα και τον μαζικό αδένα) και του εμβρύου